- ترانه زن (اَ جَ)
مغنی. (ناظم الاطباء). ج، ترانه زنان:
از نوای تر ترانه زنان
هر دو تن خاستند نازکنان.
امیرخسرو (از بهار عجم)
از نوای تر ترانه زنان
هر دو تن خاستند نازکنان.
امیرخسرو (از بهار عجم)
معنی ترانه زن - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
چغانه زننده. خنیاگر و مطرب. آن کس که در زدن و نواختن چغانه مهارت و استادی دارد. عازف. (منتهی الارب). و رجوع به چغانه شود، سرودخوان و سرودگوی. کسی که در دستگاه چغانه نغمه سرایی و آوازخوانی کند. و رجوع به چغانه شود
(چِ دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
شعله کش. مشتعل. زبانه کش: و آتش خشم بهرامشاه و مؤیدالدین بر قاعده زبانه زن. (بدایع الازمان)
(کَ / کِ دَ)
لغت نامه دهخدا
بجای افسانه شدن که عبارت از کمال شهرت گرفتن است. (بهار عجم) (آنندراج). رجوع به ترانه گشتن شود
(دَ)
لغت نامه دهخدا
نغمه سرایی کردن:
سودای زهد خشکم بر باد داده حاصل
مطرب بزن ترانه ساقی بیار باده.
جمال الدین سلمان (از آنندراج).
آتش ز دمم زبانه می زد
شوق از قلمم ترانه می زد.
فیضی (از آنندراج)
سودای زهد خشکم بر باد داده حاصل
مطرب بزن ترانه ساقی بیار باده.
جمال الدین سلمان (از آنندراج).
آتش ز دمم زبانه می زد
شوق از قلمم ترانه می زد.
فیضی (از آنندراج)
آن کس که در زدن نواختن چغانه مهارت دارد، مطرب خنیاگر، سرود خوان سرود گوی
در این سروده سنائی: تا به زیر زمانه کهن است نفس در آرزو مراغه زن است - غلتنده غلتنده (در خاک) : تابزیر زمانه کهن است نفس در آرزو مراغه زن است. (حدیقه)
